Znajdujemy się na dnie Kotła Mięguszowieckiego, przez górali zw. Bańdziochem, należącego do najwyższego z 3 pięter kotłów polodowcowych doliny (zbiornik firnowy). Wcina się on między grzędy Mięguszowieckich Szczytów, do stóp Pośredniego Mięguszowieckiego (2393 m). W linii spadku Przełęczy pod Chłopkiem (2307 m) leży płat wiecznego śniegu, posiadający cechy szczątkowego lodowczyka, co już w roku 1910 zauważył Mariusz Zaruski. Roślinność jest uboga, tylko w miejscach zraszanych przez wodę rosną bujne ziołorośla (m.in. miłosna górska i żółto kwitnący omieg górski). W okolicy utrzymują się kozice.” W taki sposób Józef Nyka opisuje Bańdziocha i jego reliktowy lodowczyk w przewodniku „Tatry Polskie”, a konkretnie...