19 stycznia 2021 r. zmarł nasz klubowy kolega, honorowy członek Polskiego Klubu Górskiego i Polskiego Związku Alpinizmu Andrzej Sobolewski, z zawodu ekonomista i technolog drewna. Urodził się 21 lipca 1933 r. w Międzyrzecu Podlaskim.
Był wybitnym taternikiem, alpinistą i himalaistą drugiej połowy XX wieku. Wspinał się i brał udział w wyprawach praktycznie we wszystkich górach dostępnych wtedy dla Polaków: Tatrach, Alpach, Kaukazie, Himalajach, Ałtaju, Ałtaju Mongolskim, Andach, na Kamczatce i Alasce.
Taternictwo zaczął uprawiać w 1955 r. W Tatrach przeszedł kilkaset dróg wspinaczkowych, latem i zimą. W 1959 r. brał udział w pierwszym zespołowym zimowym przejściu grani Tatr od Zdziarskiej Przełęczy do Huciańskiej Przełęczy. W latach 1959-1976 wielokrotnie wspinał się w Kaukazie, gdzie prze szedł ponad 30 dróg wspinaczkowych, m.in. nową drogę na Miżirgi, dokonał trzeciego przejścia północnej ściany Szcheldy Centralnej (1962), wejścia nową drogą wschodnim filarem na Dychtau (1964) oraz częściowo nową drogą na wschodni wierzchołek Szchary (1966). Wszedł też m.in. na Ptysz, Pik Wolnej Hiszpanii, Pik Szczurowskiego, Bżeduch, Uszbę, Ułłukarę oraz Elbrus. W Pamirze wszedł na Pik Lenina (dwa razy – przez skały Lipkina i przez Razdielnaja), Pik Korżeniewskiej i Pik Komunizmu. Był organizatorem i uczestnikiem wypraw Polskiego Klubu Górskiego w Himalaje, które zdobyły dziewicze szczyty Kangbaczen (1974), Kanczendzongę Południową i Środkową (1978). Wspinał się w Ałtaju Mongolskim (1971, pierwsze przejście zachodniej ściany Turgen Uuł i trawersowanie masywu), w Andach (1980, wejścia nowymi drogami na Pico Santander, skąd pierwsze trawersowanie granią na Pico Boliwar w Sierra Nevada de Santa Marta; wejścia nowymi drogami na Castillo, Pico Blanco i Picos Sin Nombre w Sierra Nevada del Cocuy oraz wejście na Chimborazo w Ekwadorze), na Alasce (1984 i 1986, pierwsze wejścia na sześć szczytów w Górach Wrangla i Górach św. Eliasza) i na Kamczatce (wejście na Awaczyńską Sopkę, 1992). Brał udział w wędrówkach trekkingowych w górach Afryki (Kilimandżaro, Atlas, Semien), w Górach Fańskich, Ałtaju Gobijskim w Mongolii, Terskim Ałatau w Tien-szanie Zachodnim.
Przez ostatnie lata działał w Kole Seniorów Klubu Wysokogórskiego w Warszawie.
Był współautorem książek: Księga Sportu Polskiego (rozdział Taternictwo, 1975), Kangbachen zdobyty (1977), Encyklopedia sportu (hasła alpinistyczne, 1986) i Zimą na wielkiej grani (2000). Publikował także artykuły, brał udział w audycjach radiowych radiostacji harcerskiej, uczestniczył w realizacji filmów (1999, 2000). Za działalność górską otrzymał Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Z okazji 100. rocznicy Klubu Wysokogórskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP (2003). Jego pogrzeb odbył się 5 lutego 2021 r. na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Elżbieta Malinowska, prezes PKG
Korzystałam m.in. z: J. Kurczab, Leksykon polskiego alpinizmu, Warszawa 2008; M. i J. Kiełkowscy, Wielka Encyklopedia gór i alpinizmu, WEGA 2013; K.W. Olech, A. Sobolewski, Zimą na Wielkiej Grani 1959, Warszawa 2000.
